ترانه
یه درخت که انگار دستهاشو به سمت آسمون بلند کرده
یکی از تکنیک هایی که اینروزها خیلی زیاد در ضبط ترانه ها استفاده می شه ، به اصطلاح الکترونیکی کردن صدای خواننده است .
این سبک و روش شاید به نظر خیلی ها از آلبوم «نقاب» شروع شده باشه ولی به هر حال این روش به طرز بسیار فجیعی همه گیر شده و خیلی از خواننده ها ترانه هاشون رو با استفاده از این تکنیک رنگ آمیزی می کنند.
قبل از پخش آلبوم شب نیلوفری خیلی ها فکر می کردند که ابی هم حتما مثل بقیه درآلبوم جدیدش از این روش استفاده می کنه و منتظر یه همچین تکنیکی بودند ولی بعد از گوش کردن آلبوم تنها صدایی که شنیدند صدای زیبا و پر طنین ابی عزیز بطور کاملا خالص بود .
و نکته ای که فراموش شده بود این بود که ابی سالها زودتر از همه گیر شدن این تکنیک در آلبوم طلوع کن و در ترانهای «بشکن» و «هلا» از این روش استفاده کرده بود.
گوش بدید ...
هلا بشکن
البته منظورم این نبود که بگم ابی شروع کننده ی این روش بوده ولی می خواستم بگم ای کاش ماها این قدرت و استعداد رو داشتیم که خودمون بتونیم یه سبکها و روشهای جدیدی پیدا کنیم نه اینکه تا دیدیم یکی یه کار جدید کرده سریع ماهم بیاییم و تند و تند همون کار رو تکرار کنیم و کار شنونده هامون به جایی برسه که هر ترانه ای رو که می شنون –هر چقدر هم که زیبا باشه – بخاطر استفاده‌ی بیش از حد از یک تکنینک یک حالت تهوع و تنفر نسبت به اون روش یا حتی ترانه پیدا کنن.
گاگول
نمی دونم چقدر واژه‌ی گاگول براتون آشناست ، و اصلا معنی این واژه رو می دونید یا نه ولی به هر حال خواستم بهتون بگم من از دست این گاگول جماعت داره اعصابم خرد می شه . نمی دونم چه حکایتیه هر چی گاگوله از اون نعمت برخورداره اونوقت من و امثال من با این همه تیپ و تشکیلات موندیم هاج و واج اونا رو تماشا می کنیم.
شاید بخاطر صداقتشونه ، برای اینکه ظاهر و باطنشون یکیه . براین اینکه اهل تظاهر نیستن (بر خلاف من)
